چند وقتی هست که همه حرفام تو دلم دارن زنگ می زنن. هروقت می خواستم توی سایت شخصی خودم از حرف های دلم بنویسم، خودم رو سانسور می کردم. هیچ چیز بدتر از این نیست که آدم خودش رو سانسور کنه. برای همین تصمیم گرفتم این وبلاگ رو راه بندازم تا بدون فکر کردن به این که مردم چی می گن بتونم از خواسته هام بنویسم. امیدوارم بتونم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر